De maaltijd, een zogenaamd hospitality dinner, vindt plaats bij het Goudse raadslid Mohandis.
Na rellen in de wijk Oosterwei begin deze maand werd hij door allerlei media gevraagd om commentaar. Elke keer weer probeerde hij voor de camera’s en de microfoons te zeggen dat de hele bevolking ervoor moet zorgen dat er meer onderling begrip komt. Volgens hem ligt het dan voor de hand dat mensen elkaar beter leren kennen. „Daarom stel ik als moslim tijdens de ramadan mijn huis open, zodat mensen kennis kunnen maken met onze gastvrijheid.”
De Goudse familie Van den Brink nam de kans waar om mee te doen aan de iftar, de maaltijd die moslims gebruiken vlak na zonsondergang, wanneer het vasten wordt gebroken. „Wij vinden het niet goed om zo maar langs elkaar heen te leven. Je wilt weten wat moslims beweegt. Hoe leven en hoe denken zij? Vandaar dat we ons hebben opgegeven”, aldus Rudo van den Brink.
Op de tafel in de woonkamer staan hapjes klaar. De gesluierde vrouw des huizes dient een soep van kikkererwten, kaneel, groenten, kipfilet, selderij en tomaat op. „Die soep heeft mijn moeder gemaakt en is bedoeld om in de ramadan de maag te vullen en kracht en energie te geven”, legt Mohandis uit. „Het is niet goed om je voor of vlak na het vasten vol te proppen om zo een soort voorraad aan te leggen. Je krijgt er alleen maar meer honger van. Vandaar ook de dadels die we straks zullen eten. Licht verteerbaar voedsel, maar het vult wel.”
Na de soep presenteert de vrouw van Mohandis de tweede gang. Honingkoekjes, griesmeelcake en andere zoete lekkernijen komen op tafel. Ook is er ambachtelijk gemaakte honing en zelfgemaakte jam. Voor wie wat hartigs wil, zijn er gevulde hapjes met garnaal, kip of gehakt. „De honing is een specialiteit uit Marokko en kost 40 euro per liter”, voegt Mohandis er trots aan toe. Alle tafelgasten laten zich ondertussen de mintthee goed smaken.
Weggeven
Aan het einde van de maaltijd zijn de magen gevuld, maar is de tafel nog niet leeg. „Er is altijd over om te delen met anderen. Een moslim is verplicht 10 procent van zijn bezit weg te geven, maar tijdens de ramadan doen we net iets meer. Een kilo vlees of iets anders brengen we gerust bij een gezin waarvan we weten dat het het minder heeft dan wij.”
De maaltijd is nog niet afgelopen als Mohandis zich om halftien ’s avonds klaarmaakt om te bidden. Op de vraag of moslims antwoord krijgen op hun gebed, zwijgt Mohandis even. Volgens hem kan een moslim niet existentieel ervaren dat God antwoord geeft. „Ik doe mijn opdrachten en hoop op zegen.”
bron: Reformatorisch Dagblad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten